Günah
Sen, sabahýmýn aydýnlýðý
Sen, günümün neþesi
Sen, gecemin sesi
Nerdesin?
Beni yalnýzlýða emanet edip giderken
Bilmediðim uzaklara,
Ýçimde fýrtýnalar
Ýçimde isyanlar
Seni yolcu etmenin verdiði acý
Piþmanlýðýmýn vicdan azabý ile eþdeðer,
Bir de seni tamamen kaybetmenin korkusu
Ýnan hepsine deðer,
Sevdiðim sensiz günler geceye kavuþmuyor
Geceler de güne,
Oysa ki geceyi ne kadar severim bilirsin
“Þafaðýn sökmesini istemeden geceleri yaþamak”
Artýk deðiþti sevdiðim,
Artýk sabah olsun istiyorum
Sabah olunca gelirsin ümidiyle
Ama gelmiyorsun
Kaç geceyi sabaha baðladým
Kaç geceyi uyumadan geçirdim
Sen yoksun…
Korkma sevdiðim
Giderken emanet ettiðin yalnýzlýk
Beni hiç yalnýz býrakmýyor
Hep yanýmda
Bir tek sen yoksun
Gece var, gündüz var, yalnýzlýk var
Sen yoksun
Biliyorum sevdiðim
Seni kýrmak
Hayatýmýn en büyük günahý…
Yahya Kavraz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.