I. Gözlerde yalnýzlýk, Duvarlar ardýnda mutsuzluk, Duvar diplerinde açlýk. Duvarlar ardýnda insan sesleri, Geceye karýþan sesler. Uzakta hafif bir müzik, Bir balýkçý baðýrýyor oltayý çekip, Bir balýðýn sessiz çýðlýðý Evrenin duyulmayan yüzünde. Yastýða düþen gözyaþlarý, Üþüyen eller...
II. Buram buram sýcak ekmek, Demli çayýn kokusu. Radyoda aþk þarkýlarý, Tempo tutan ayaklar, eller. Eskimiþ hatýralar, hüzün dolu, Bir zamanlar kalbi dolduran, Hatýrladýkça artan kalpteki sýzý, Komþunun neþ’eli, sarýþýn kýzý. Mazi film þeridi gibi tersine, Dudakta ýslýk, loþ sokaklarda her yer kýrmýzý... Bahçede bir tulumba, Evlerde cumba, gizli bakýþlar, Gün ýþýðýnda sapsarýydý sokaklar, Rüzgar vurdukça, tozlu kaldýrým, kuru yapraklar...
III. Seneler öncesinde duyulurdu radyoda Celal Þahin, Gülüþen gürbüz kýzlar, Saçlarý gür mü gür, kýrmýzý yanaklarý, Karpuz kollu, belden büzgülüydü elbiseleri, Beyaz yakalý. Kloþtu kiminin etekleri, ceylan gibiydi bacaklarý. Çorabýnýn arkasýnda bir çizgi, sipsivriydi topuklarý... Ufak ufaktý adýmlarý, keklik gibiydi yürürken, Islýk çalardý toy delikanlýlar, saçlarý briyantinli... Açýk pencerelerden sesler gelirdi radyodan, Tangolar, aþka davet eden... Sabun kokardý evler, sabun kokardý perdeler... Gülüþmeler taþardý evlerden, insan kahkahalarý... Bahçeler; ýþýklý, çiçekli, kanepeli bahçeler... Gelinler gülleri severlerdi, gülleri okþarlardý sabahlarý, Bahçede koklarlardý þebboylarý... Dost insanlar vardý, dost elli komþular, Dostça gülen, dostça bakan gözler vardý her yerde, Aðaçlarýn altýnda otururlardý akþamlarý, Eski plaklar çalýnýr, dans ederdi bazýlarý... Narin kýzlar çay taþýrlardý. Gözlerde gülücükler, aðýzda güller vardý. O zamanlar her yer bahardý, mutluluklar vardý.
IV. Yýl, bin dokuz yüz elli sekiz; Bir ev vardý bahçe içinde, mutluluk kozasýna bürünmüþ, O zaman mutluluklar çiçek kokardý. Neþ’eli, munis bir ana vardý, þarkýlar söylerdi her zaman, Etrafýnda sevimli çocuklar vardý. Bahçede bir sürüydü aðaçlar, O zamanlar yemyeþildi yamaçlar, Köpekler bile mutlu havlarlardý. Radyodan en güzel þarkýlar kalbe dolardý. Hoþsohbetti dostlar, güler yüzlü, can, içten bakýþlar vardý. Anneye can yoldaþýydý kýzlar, Becerikli, temiz elleriyle kahve yaparlardý. Pencerelerde her dem gün ýþýðý, beyaz iþli perdeler vardý. Camlarý süslerdi sardunyalar, begonyalar, Kediler bahçede güneþte yatarlardý. Onlarý okþayan dedeler vardý. Yazlýk sinemalar vardý, bütün aile rahatça gidilip oturulur, Neþ’esi, coþkusu ruhu sarardý. Afiþler vardý kocaman, Sevimli dostlar gibi bakan, sevdiðimiz artistler vardý. Ne çok komþumuz vardý, Hepsi de annem gibi yakýn, Babam gibi güvenilir insanlardý...
Hâlenur Kor 4 Þubat 2001 – Ýst.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.