ÇANAKKALEDE GÜN BATIMI
ÇANAKKALE BOÐAZINDA ÝZLEDÝM GÜN BATIMINI
öyle güzeldiki bulutlar renk cünbüþü vurmuþ denize
küçük çýrpýntýlar yakamozlar yapýyor
elmaslar gibi parlýyor son ýþýklarda giderken
çanakkale boðazýndan ilk yýldýz çýkýyor
göz kýrparak kararan sulara mehtap bir yandan
çýkýyor yavaþça sahilde ýþýklar yanýyor derinden bir feryat
geliyor sanki içimden bir ah dudaklarýmda allah allah bu ses
denizin derinliklerinde yatan onca insandan
niye buradalar ne yapmaya geldiler
baþkasýnýn malý alýnýrmý elinden verirlermi sanki
vatan bu vatan geçilirmi çanakkaleden
geçilmez geçit vermez ölmeye gelmiþ onca insan
daðlarda son mermileri bitmiþ erlerin ata demiþ
yoksa mermin süngü tak
sen buraya dönmeye deðil ölmeye geldin
bak gidiyor vatan bu söz coþturmuþ yiðitleri gidemez vatan
kan akmýþ daðlardan dere yerine yinede vermemiþ ne canlar gitmiþ ne canlar
analar kara baðlamýþ sað olsun vatan
onca yiðit þehit düþmüþ ama vermemiþ bir karýþ toprak insan verirmi malýný elinden
çanakkale kýzýla boyanmýþ kan akmýþ daðlardan koca tepeden conk bayýrýndan
kefensiz yatýyor binlerce insan vatan uðruna vatan için
çanakkale sularýnda gün batýmýnda düþledim bunlarý
gözümde yaþ gönlümde hüzün biz kýymetini bilmiyoruz kanla alýnan bu vatanýn
para ile satýyoruz dedim hüzünlü gönlüm yaralý
atam bak gidiyor vatan gözlerimde bir kaç damla yaþ gönlüm hüzün
çanakkale sularýnda izledim gün batýmýný
cok güzeldi çok güzel gün batýmý ve deniz
Hacý Ayþe KARAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.