Zifir karasý gecenin sabaha gebe olduðu saatlerdeyim. Ve sensizliðin girdabýnda yüreðimi kâðýda döküyorum Bana býraktýðýn hasretin deðirmeninde öðüterek. Her cümlemin sonunda yaralý yüreðimi býrakýyorum, Yazdýðým her kelime yaralý ve sargýlar içinde, Cümlelerimse, gözyaþlarým eþliðinde daraðacýnda…
Ah can… Yüreðimin maviliklerine bu kýyým niye? Niye mavinin bütün sevilerini yok etme uðraþýn niye? Baþardýn can baþardýn… Artýk yüreðimin bütün kýyýlarý param parça Bir köþede yokluðun demirlemiþ, Diðer köþede senli özlemlerim… Ýhanetse pusuda, Baþka bir köþeye demirleme uðraþýnda…
Artýk isminle baþlayan her cümlem ayrýlýða mühürlü, Çýðlýk çýðlýða bir hasretin kokusunu býraktýn bana, Öldürdün içimdeki bütün sevilerimi, Þimdi yüreðim dýþarýdaki ayazdan daha ayaz,
Hadi azcýk cesur ol ve beni hiç sevmediðini haykýr. Ve sahte gülüþlerine aldanan yüreðimi sök yerinden, At aðýr aksak sevdamýn dipsiz satýr aralarýna. Þimdi beni yüreðimden hançerleyebilirsin, Ve yokluðunla yok edemediðin beni, Hiç olan, kendi hiçliðine gömebilirsin...
________________Saklý Düþlerim … Sosyal Medyada Paylaşın:
_DİVANE_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.