Düþüyordum zamanýn birinde, Bir el, sarýldýðým her þeyimle. Bir yüz, sebep gülebilmeme. Bir muhabbet, beklediðim gecelerce. Bir dost, SEN, yokken hiç kimsem.
Anlamsýz gelmesin Yalnýzlýklara koþarken, SENde nefessiz kalýþým. Amaçsýz kalmasýn Bittiðini düþünüyorken, SENde hayata sarýlýþým. Bir dost, SEN, yokken hiç kimsem.
Önceleri bizde farklýydý her þey. Aramýzda yoktu menfaat denen þey kaarým belki bir tebessüm olacaktý Ýsteðim saatlerce muhabbetindi Bir dost, SEN, yokken hiç kimsem.
Engel olamadýðým bir þekilde Paylaþtýklarým arttýkça seninle, Sahipleniþine dostluðumu belkide Seninde bildiðin üzere... Bir umut, SEN, yokken hiç kimsem.
Ýtirafla, sadýk kalamadým dostluðuna, Ýnatla, gelmek istedim sana, Aþkla, yaþattým bir umut daha, Hüzünle, sustum, sustum bir daha. Bir acý, SEN, yokken hiç kimsem.
Þimdi ordasýn iþte Bir slm kadar uzaklýkta Eskisi gibi yazamýyorum ama Seninde bildiðin gibi Sustum, sustum her þeyimle... Bu karalamam ne þikâyetimdir sana Ne de aðýt duvarým suçlarýma Bunlar için kýzacaksýn belkide bana BÝR DÖNÜÞ, SEN, yokken hiç kimsem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
dely aşık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.