Saçlarýndan güneþ dereyim küçük kýz bana adýný söyle..
-adýmý bilmiyorum, diyor baba dün annem öldü de.. karný aç ve gözlerinin feri kaçmýþ ah biz.. ne kadar aleladeyiz baba sekiz yaþýnda bir kýz çocuðu elleri ayaklarý uyuþmuþ soðuktan sarý lepiska saçlarý var kirden gri kesmiþ uçlarý açlýktan nefesi bile kokamýyor düþün
dün kardeþime yeni bir bisiklet aldýn baba onun kardeþi açlýktan ölmek üzere bugün hiç yemek yemedim bir parça kuru ekmek hepsi bu sýrf onu anlayabileyim diye bugün sýrf onu anlayabileyim diye atkýmý almadan yürüdüm eve gelince -çok üþümüþsün kýzým, dedin geç biraz ýsýn..
gözlerinde her daim hazýrda bir damla var saçýný okþamaya kýyamýyorum baba öyle ki o gözündeki ’þey’ düþecek diye ona dokunmaya kýyamýyorum aptal bir þuurla onunla ýsýndýðýný düþünüyorum ah baba, bizler ne kadar bedavayýz
orada yarýn sabah da horoz seslerini silah sesleri örtecek daha kötüsü ötecek bir kaç horozun kalýp kalmadýðýndan emin deðilim
-o tankýn önündeki garip þeyler de ne, kýzým, diyorsun dün bir kaç çocuk daha ölmüþ de baba, arkadaþlarý ekmek býrakmýþ yanlarýna þefkati algýlayabiliyor musun baba caný daha fazla yanmasýn diye ekmeðini ona terkediyor fakat o, baba o da açlýktan ölmek üzere
buralar bugünlerde çok fena baba, çok.. izin ver biraz daha kalayým..
Sosyal Medyada Paylaşın:
imitasyon düşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.