Bir Fırça Darbesiyle de Ölebilirim Bu Günlerde

bir fýrça darbesiyle de ölebilirim bu günlerde
ya da
atladýðým gibi bir tablodan içeri
kaybolabilirim kendi ormanýmda,ama
yorulduðumdan mýdýr
durulduðumdan mý ne,
yürüyesim yok artýk sulara eskisi gibi.
artýk yastýk yapamýyorum bulutlardan
hayat akýp gidiyor gülüm
yaþlanýyorum.

oysa ýþýk deyince yeþil,
papatya deyince güneþ,
ve nedense rüzgar deyince
kýrlangýçlar gelirdi aklýma benim.
unuttuðum kokular var geride bir yerlerde
eminim.
iðdeler anýmsýyorum çiçekleri yanýp sönen
bu dökülen yapraklar ellerim sanki.
ellerim ne kadar çok
ellerim ne kadar kuru.

halbuki ben,
oksijenden yorulmak isterdim.
bütün derdim
bir tutam orman
bir küçük dere
bir avuç göldü.

bu günlerde,
bu aylarda,
bu saatlerde
kendi göðümüzü yapýyor olacaktým,
bir elimde titan beyazý
bir elim Turkuaz mavide.
bulutlar koyacaktým elyaf gibi
biz isteyince yaðan bulutlar.
sonra vurulacaktým bütün renklere
sana vurulduðum gibi bile bile
göre göre
yavaþ yavaþ
ama bütün yüreðimle.

kumrallýðýn bu yüzden olmalý senin
bu yüzden iki tane deðilsin sen
ve biliyor musun
sýrf bu yüzden
yüzüme rüzgarý deðdiðinden beri
bütün kýrlangýçlar dostumdur benim.

Uður Balcýoðlu



Sosyal Medyada Paylaşın: