Caným annem,
Seni ne çok sevdiðimi,
Ýyi bilirdin.
Merak edip üzülmeni,
Kapý önünde beklemeni,
Ýstemediðim için,
Akþamlarý
Eve erken gelirdim.
Yemek telaþý içinde,
Seni mutfakta bulurdum.
Gülen gözlerinle bakýp yüzüme,
“Hoþ geldin yavrum” derdin.
Bulaþýk ellerine aldýrmadan,
Boynuna sarýlýp öperdim seni.
Þefkatli kollarýnla sarardýn beni.
O anki duygularý,
Yaþamadým hiçbir yerde.
Boþuna dememiþler:
“Sýcacýk Ana Kucaðý,
Devaymýþ her bir derde”
…
Caným annem
Doðduðum günden beri
Beni en iyi
Hep sen anladýn.
Ben güldüysem
Güldün
Aðladýysam
Aðladýn
Ýnlediysem
Ýnledin
Konuþmaya baþladýðým
Ýlk andan beri
Hiç býkýp usanmadan
Sabýrla dinledin
Bu yüzden olsa gerek
Utanýp sýkýlmadan
Kendimi rahatça ifade etmem.
Ve yine
Bu yüzden olsa gerek
Sarsýlýp yýkýlmadan
Bir baþýma
Sensizliðe yetmem…
…
Caným annem
Biliyorum
Ben mýrýldanarak
Bu satýrlarý yazarken
Sen hala beni dinliyor
Ve yüzünden hiç eksik etmediðin
Tebessümünle
Ötelerden
Bana bakýyorsun
Açýk penceremden içeri giren rüzgarla birlikte
Ilýk ýlýk
Ýçime akýyorsun
Ve
Gittiðin günden beri
Hiçbir dudak deðmeyen
Öksüz yanaðýma
Bir buse takýyorsun…
Ama neden buz kesiyor öptüðün yer anne?
…
Dayanamýyorum artýk
Ýçim acýyor
Yokluðunla canýmý yakýyorsun
Ýnceldiði yerden kopsun
Bana da yer aç yanýnda anne
Uçarak sana geliyorum
Merak etme
Çýkarken camý kapattým
Hýzýmla geceyi deliyorum
Sana geliyorum anne
Sana geliyorum…
Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE/BALIKESÝR
K.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.