ADAM GİBİ SEVEMEDİN

Bir mum yak ve hazýrla þimdi kendini,
Sonra yanan muma uzat ellerini,
Ne oldu?
Ateþ çok mu yaktý tenini?
Ýþte benim de,
Sana olan uzaklýk yakýyor yüreðimi.

Aslýnda rahatlatýr mý ki beni
Bunlarý sana söylemek bilmem.
Yoksa bir kibritte ben yaksam,
Kurtulsam mý sevginden?
Gömsem yok etsem seni,
En sonsuz derinlere de;
Ölsen.
Ama yok sana deðil de,
Sadece aska haksýzlýk olur beni üzen.

Hey senin yalandan caným deyiþine hey,
Yok yok,
Üniformalar içinde, kendini adam sanýp,
Köþeye çekilen Bey
Geçmiþe dön, geçmiþ aþklara,
Hele bir bakýver geride yaþanmýþ sevdalara.
Bir yiðit ki,
Ayþe’sinin gözüne baktýðýnda
Titreyen yüreði de hissederdi o anda,
Pusardý kýyýya da kýzcaðýz, koyardý ortaya edebini, sonsuz sevgisini,
Çünkü
Çünkü deðer görürdü tüm bunlara Ayþe yiðidini,

Hani,
Hani bir gün, telefonunu aradýðýmda meþgul olduðunu anladým,
Sonra ayný anda,
Senin de tanýdýðýn en yakýn arkadaþýmý aramýþtým.
Bir yandan dakikalar geçti o an,
Bir yandan da içimdeki yangýn,
Yaktý,
Kavurdu tüm bedenimi, ruhumu.

Anladýðým þey,
Bir yanda dostum, kardeþim;
Bir yanda caným vardý.
Ve telefonu kapatýp bana döndüðünde,
‘Aþkým ne var ki bunda?
Biz medeni insanlarýz, sadece hal hatýr sormak’ demiþtin.
Günler sonra da,
Bana olan sadakatini, sevgini de belli etmiþtin.

Senin dilinle ‘medeni’ce söylüyorum;
Ben bu medenilik neymiþse,
Olmuyor, beceremiyorum.
Kusuruma bakma,
Sanki kendimi pezevenk gibi hissediyorum.

Ne sen bana Mecnun olabilirsin.
Ne de ben, Mecnun olmayan birine Leyla,
Aþkýný pazarlamaya niyetin varsa,
O ben de deðil,
Git,
O, sokak kadýnlarýnda.
Biz, deli kanlý kýzlarýyýz, o deli kanlý yiðitlerin,
Sen ise,
Sadece,
Sadece medeni bir hiçsin.
Kemiklerini sýzlatacak kadar o yiðitlerin.

Þimdi al baþýný git,
Hiçbir þey istemiyorum senden.
Geriye de bakma, o yalan gözlerinle,
Vururum
Vururum Allah canýmý alsýn ki senin silahýnla o beyninden.

Ayþenur Kaya-28.10.2006(yazýlým tarihi gecmiþ, çünkü geçmiþten bir anýmsamayla gecmiþte yazýlmýs bir paylaþým)
Sosyal Medyada Paylaşın: