AŞK VE PARA

Aþk ve Para
Ayný mahalleninin çocuklarýydýk biz.
O biraz benden uzundu
Ve biraz daha koyuydu kumrallýðý.

Geceleri birlikte çýkardýk
Onikiden sonra içer,eve geç döner,
Sabahta okula sarhoþ giderdik.

Sýnýfýmýz,sýramýz aynýydý.
Ýkimize de bayýlýrdý kýzlar;
Ama yüz vermezdik...

Çünkü;
Onun; ayyaþ bedeni,ayyaþ beyni,
Benim; vazgeçemediðim bebeðim vardý.
Anlýyacaðýnýz; boþ deðildik ama boþ gezerdik.

Ayný mahallenin çocuklarýydýk biz.
Birlikte dýþarý çýkar,
Karþýlýklý dertleþir,
Sonra da aðlardýk.

Zaman gelip çattýðýnda,
O þehrin en iyi okuluna gitti,
Ben ise daðlara çýktým,
Vatan namustur diye.

Emanet ettim ben ona;
Vazgeçemediðimi,bitanemi,herþeyimi...

Dedim ya,
Ayný mahallenin çocuklarýydýk biz.
Ayný mahallede doðduk,
Ayný mahallede büyüdük,
Ayný mahallede sarhoþ olup,sopa yedik.

Canýmýzý verirdik birbirimiz için.
Emanete ihanet mi?
Asla!

Erkek adam olmak yeterliydi zaten,
Dost olmak gerekmezdi
`Senin namusun benim namusumdu`

Fazlada uzatmayým...

Askerlik onbeþ aya inmiþti þansýmýza,
sayýlý onbeþ ay da geçmiþti.

Dönüyordum!
Elimde hatýra fotoðraflarým,
Yüreðimde hasretin son demleri...

Dönüyordum!
Hayal ediyordum,
Sýmsýký sarmayý,nefesim bitene kadar koklamayý sevdiðimi.

Gelmiþtim!
Mahalle çok sessizdi.
Bir cenazeme çýkacaktý bir evden,
Sela mý okunacaktý acaba.

Çünkü; sadece bir vefat olursa,
Düþerdi mahallemize sessizlik.

Eve geldim!
Anacýðým aðladý,babam alnýmdan öptü,
Dostum yoktu ortalýkta.

Sordum anama;
`Ana; dostum,kan arkadaþým,namusumun bekçisi nerde? `

Anam;
`Gitti,okulu býrakýp,evlenip gitti! `

Babam girdi araya;

`Hayýrsýz sevdiðinle gitti! ` dedi...

Put kesildi beynim,yüreðim.
Gerçektende cenaze çýkacakmýþ mahallemizden.
Hem de bizim evden!
Sessizce,kimsesiz gömülecekmiþ aþkým.

Sokaða çýkmýþtým,
Dümdüz gidiyordum,
Ne yaptýðýmý,nereye niçin gittiðimi bilmiyordum,

Söyleniyordum;

Ahh be dostum!
Biz ayný mahallenin çocuklarýydýk;
Cigaramýz bir,içkimiz bir,paramýz bir;
Kavgamýz bir,davamýz birdi.

Ulan `þerefi beþ para etmez sevdiðimizde mi bir di? `

Ahh be gülüm!
Sen nasýl yaptýn?
Az mý sabahladýk pencerenin altýnda?
Az mý sopa yedik uðruna?
Az mýydý arcadýðým yýllar sana?

Birbirimize benzerdik;
O biraz daha koyu kumraldý benden.
Ama en önemlisi onun bir arabasý vardý,
Babasýnýn malý mülkü.

Ahh be gülüm!
Sen bu farka vuruldun belli!

Ben sana doðum gününde,
Okul bahçesinden çiçek koparýrdým,
Sonra dikenlerini soyardým,
Yara bere ellerimle uzatýrdým sana,
Sevinirdin!

`O` ne yaptý?
Babasýnýn servetini sana akýttý
Sende sevindin!

Bu sana son sözlerim;
`Dostuma iyi bak`
`Parasýyla mutlu ol`
Ama;
Sen,o þerefsiz bedeninle,
Dostumun koynundayken;
Ben namusumla seni bekleyeceðim! ! !

Ömer Yýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın: