Nereden baþlayacaðýmý bilemiyorum sevgili,
Ýçimde boy vermiþ sevdan
Ve yokluðun ölüm ötesi bir kavram,
Hangi dem bu
Her mevsim gözlerimi nemlendiren,
Bilemiyorum
Sen de biliyorsun iþte anlatamýyorum…
Yokluðun;
Kadehte kalan þaraptan ziyade, bir kýrýk güfte
Þimdi ben;
Ayrýlýk makamýndan bir fasýl geçiyorum
Geçiyorum da kendimden
Bir senden geçemiyorum…
Boþ tuvalde duruyor,
Gözyaþlarýmýn lekesi,
Ondandýr damladýkça yerleþiyor, derinleþiyor
Çýkmýyor ellerimden bu aþkýn
Ve sana dair yazgýnýn izi.
Ben hala seni anýmsatsýn diye taþýyorum,
Cebimde envai çeþit dokunduðun nesneleri,
Elim cebime gittikçe adýn kalbimde yankýlanýyor.
Mevsim senden beri
Yani gittiðinden beri sonbahar sevgili,
Gözde yaþ,
Kalpte telaþ,
Kursakta korku
Ve çeþit çeþit tadýlmamýþ duygu hiç bitmiyor…
Meskeni oluyorum ekseri münzevi dürtülerin
Çýkýveriyor, tozlu örtülerini kaldýrýnca
Çýplak tenleri cümlelerin…
Ölüm, gülüm diye bakarken yüzüme
Benden onu sevmemi bekliyor.
Sanýrým limitini tükettim çarelerin
Ama ölüm bunu bilmiyor.
Tam o vakitlerde
Sen çalýþýlmamýþ en büyük resim oluyorsun zihnimde,
Ben seni, hangi tuvale nasýl çizeceðimi,
Giderken býraktýðýn o sesi
Yani ayaklarýnýn bana býraktýðý o kalleþ besteyi
Nasýl iþleyeceðimi bilmeden baþlýyorum resme…
Söylesene sevgili bir ses nasýl nakþedilebilir bir resme?
Bana baharýsýn demeseydin Eylülün ortasýnda kalbimin,
Atmazdým darbelerini fýrçalarýn, olmayan tuvale
Sonbahar ne demektir belki hiç bilmezdim
Baþlamazdým ben hiç bu resme…
Çayým, kahvem buz
Ýçmeyi unutuyorum.
Küllüðe bastýðým izmaritler kalbimi sýzlatýyor nicedir
Ve elzem bir haz yaþatýyor yokluðunla kurduðum bað.
Sana baðlandýðým gibi,
Hiç gitmemiþsin gibi,
Sensizken bile seninle yaþadýðýmý hissettiriyor bana
Söndürdüðüm her sigara.
Sanki beraber içiyoruz
Beraber bozuyoruz çýkan dumanýn ahenkli izlerini.
Ve gerçekten de önemli deðil artýk sensiz saadet
Çünkü o sadece dehlizlerimde yankýlanan bir ihanet.
Þimdi sensiz duyduðum her ses figandýr,
Yokluðun sevgili,
Yokluðun her dem akla ziyandýr…
Baþtan mý baþlamalý zamaný sarmaya,
Yoksa sona mý kurmalý saatleri bilmeden.
Susmaktan kurumuþ dudaklarým ve ben,
Biraz daha
Biraz daha mý susmalýyýz bilmem…
Söylesene sevgili, nasýl kurtulmalý bu kahreden demden?
Allah’la þeytan arasýna hiç sýzmamalý belki.
Peki, nasýl durduracaðým iki kolumdan tutulmuþ,
Ýki yana çekilen bedenimin acýsýný?
Bir yaným yaþadýklarýma sancýlý,
Bir yaným yaþayamadýklarýma
Hancýyým aslýnda içinden çýkamadýklarýma
Ve kara gecelerde al basmalarýyla bölük uykularým.
Duyduðum ve sabahlara kadar dinlediðim ney sesi,
Seni anýmsatan her anýn bir es kesmesi
Susuyor kulakta ney,
Baþlayýveriyor ayrýlýk konçertosunun çok sesli korosu!
Söyle biliyor musun sen de
Ne olacak bundan sonrasý?
Sonrasý sonbahar sevgili
Sonrasý sonbahar
Sonrasý
Son
Son
Sonbahar…
Kriz@nt€m
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.