beni bir þiirle öldür
ey sesimi yarasýna bastýran irkiliþ
aþkýn iniltisi
kulaklarýma dolsa ne çýkar
ötede
tenha bir galibiyet peþinde
“ulur aya karþý kirli çakallar”*
karþýlýksýz bir ay/mazlýða atýlabilirim
lanetlenmiþliðimin hiç kýymeti yok
körü körüne bir aldanýþtan baþka
körü körüne kavuþturacak bir yel esse
bana deðmez
ve beni ilgilendirmez
ilgi/lendirilmiþ baðlýlýk andý
çünkü
insan yarasýna tuz basar
soðuk zamanlarda
soðuk ve ateþsiz odalarda
tenden kýyamet kimyasý süzülen
yarasýzlýðýn yararsýz sayýlýp
ayýplandýðý maðaralarda
insan sözüne tuz basar
diliyle kanattýðý her ciðeri
daðlamak için
insan tuza söz basar
kavline sadýk
ahýyla mayýþýk
her zamanýnda
belkiler terzisi kapýndayým
bitimsiz belkilerimi alýp geldim
koparýlmýþ bir düðme kadar habersizim
ne yapýlacaðýmdan
göðe iliklenmezse kalbim
ne yaparým bilmiyorum
iliklerim nasýl çekilecek
haberim yok
sabah haberleriyle
ruhunu serinletmiþ
bir dolmuþ yolcusu kadar
dinginim
aymazým
duyarsýzým
ilgimin iliklendiði bir gökyüzü yok
ve bir yüzüm de yok
gökyüzüne bakacak
fýþkýrýyorum gecenin memelerinden
el altýndan pazarlanan her yasak þey kadar
gizliyim gizemliyim
kenarýndayým nehrin
aklým koþuyor karnýna
bilmecelerin
çünkü ben
esridiðim her sývýyý
gecenin memelerinden emiyorum
eskiden esriyorduk
sarhoþ oluyoruz þimdilerde
kelimeler deðiþiyor
yeminler unutuluyor
yumruklarla göðü deldiðimiz
hatýrdan çýkýyor da
sade/ce
siyahýndan hayat zerkeden gece
emziriyor beni sonsuz anaçlýðýyla
gecenin bir cin olduðunu varsayabilirim
o kadar muhteþem bir iklim de deðil
muhtemelen
puþtluðumu kapatýyor diye
seviyor olabilirim geceyi
muhtemel/en basit gerçek bu
esritmiyor
uyandýrýyor
soðuk kaygýlý
ve karamsar rüzgarýyla
hurufun zindanýndan kaçtým
sözün aksinde durulayýp
düþük özneli bir yýlgýnlýk döküyorum
kaðýda
netameli ve dayanaksýz irkilmelerle
savunuyorum seni aþkým
þehrim þiirim
geceyi imlâyla seviþtirmem önünde
bir engel/s yok artýk
terden tuzu damýtmama gerek yok
kaðýdýn yarasýný
otalayan
kanlayan
anlam/layan
bir yanýlsamadýr artýk
bu þiir..
ey sesiyle yaramý bastýran yýlgýnlýk
seni bu þiirle öldürebilirim
04 Aralýk 2008
* (Sezai Karakoç-Mona Rosa Aþk ve Çileler’den)
Þükrü Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.