HERGÜN BEKLEDİĞİM KÖŞE
küçük dünyamda yaþýyordum tek baþýna
bir gün sen çýkýverdin karþýma
yüreðime bir ateþ düþtü yanýyordum
o günden sonra uyku haram oldu gözlerime
köhne bir odada tek baþýma kalýyordum
duvarýmda yüzünün gözlerinin yansýmasý belirdi
sabaha kadar seni düþünüp seyrediyordum.
her sabah seni gördüðüm köþede bekliyordum
sen geçerken baþýmý öne eðip
belli etmeden sana bakýyordum
kalbim duracakmýþ gibi atýyor
dilim dolanýyor konuþamýyordum
cesaret edemiyordum yaklaþmaya
belki yarýn deyip dönüyordum köhne odama
aylar sürdü bu böyle
her geçen gün harlandý ateþin yüreðimde
her sabah olduðu gibi çýktým evdenayný köþeye
bekledim orda saatlerce
acaba dedim hastamý gitmeyecekmi iþe
akþam çöktü merakla döndüm geriye
o gece hayatýmýn en uzun gecesiydi
yelkovanla akrep durmuþtu sanki
zaman geçmek bilmiyor sabah olmuyordu
duvardaki yansýmana bakýp düþünüp durdum
iþte gün aydýnlandý sabah oldu
koþarak geldim ayný köþeye
geçmedin yine merakým büyüdü içimde
vazgeçmiycem bekliycem dedim kendi kendime
öðle oldu bir grup insan yaklaþýyordu köþeye
ellerinde bir tabut aðýtlar yakýyorlardý
en önde bir resimle yürüyordu kadýn aðlayarak
köþeye geldiklerinde.....
dünya durdu,gökyüzü karardý.binalar üstüme yýkýldý...
dizlerimin baðý çözüldü yýkýldým o köþede
gözlerim durmaksýzýn gözyaþý akýtýyor
yüreðim kalbim kan aðlýyordu
hergün beklediðim bir tabutta geçiyordu köþeden
ilk defa baktým resimdeki gözlerine çekinmeden
hergün onu beklediðimi bilmeden...
ölesiye sevdiðimi söyleyemeden...
gidiyordu hergün geçtiði köþeden
ve ben bir daha hiç ama hiç ayrýlmadým onu gördüðüm beklediðim köþeden..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.