Kara yel esiyor Karalarýyla Kar kar düþtü Buz gibi Yalarken ciðerlerimi Daðlandý naçarlýklarda Ha yanýyorum Ha donuyorum Farký yok Virtüözüm Kendim çalýp Kendim söylüyorum Kemancý eþlik ederken Yaylarda gelip gidiyorum Piyanonun tuþlarýnda Tuþ oluyorum Çal çal gitarcý Tellendir, savur beni Duman oldum Son nefesini çekerken Külleriyle sönüyorum Ýzmarit misali Kül tablasýnda eziyorum Kendimi
Seni seviyorum Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÖZBAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.