Sesler soluðunu yitirmiþti.
Ardýmdan gelen ayak seslerini kokluyordum.
Önce saçlarýmda gezindi,
ellerime dokundu.
Gözlerime baktýðýnda;
Karanlýðýn cambazý oynuyordu koynumda..
Mumlar yakýlamýyordu.
Her sönen kibritin kokusu,
duvarlarýma yapýþýyordu.
Asiliðim damlýyordu,
her bir saç telimden.
Yoklarým sýzýyordu tenimden..
Tavaný bile süzemiyordu bakýþlarým.
Kývrýlýþýma kapanmýþtý göz kapaklarým.
Sessiz bir uykuyu arýyordum...
Karanlýktý.
Ses(n)sizlikti.
Martýlarýmý vurmuþtum okyanus üstü..
Yapraklarým dökülmüþtü dallarýmdan.
Avuç içimi kaybetmiþtim,yoktu..
Kelebek ölüleri gizlenmiþti sandýðýma,
kapaðýný açamýyordum..
Çarþafýma dolanmýþtý.
Yastýðýma damladý sonra..
Bir gölge gibi sindi,
Sessizdi..
yoktu bile ayak sesi..
Sorsalar;çizemezdim robot resmini.
Aynada gördüm aksini;
Yalnýzlýktý..
Gittin,geldi..
Geldin, gitti..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.