KALEMİMLE HASBİHÂL

Ben:
Yine geldin elime ‘Benle þiir yaz’ dedin
‘Ýçinde cevherin var, al eline kaz’ dedin
‘Su gibi akacaktýr, biz anlaþtýk söz’ dedin

Kalem;
Yazmaya niyetin yok, hüzünlüsün hüzünlü
Eðer ben yazar isem, þiir olmaz hiç ünlü

Ben:
Bak kenara çekildim, ne istersen yaz kalem
Yazdýkça göreceksin, içerlerim ne âlem
Kasýrgayla yýkýldým, kalmadý sur’um kale’m

Kalem:
Duygular sere, serpe, iþte bütün varlýðýn
Yavrucuðun gelmedi, ondandýr bu darlýðýn

Sevdiðin yâd’a düþmüþ, anýlar kare, kare
Bugün için yanýyor, yüreðin pare, pare
Sen bu kadar üzülme, ben bulurum bir çare

Ben:
Çareyi bulur isen, hemen onu kap getir
Gözümden akan yaþý, ebediyen sen bitir

Kalem:
Yalnýz kaldým elinde, kendimce yazýyorum
Sözcükleri yan yana, manalý diziyorum
Çareni bulamýyor, üzgünce geziyorum

Ben:
Býrak kalem býrak sen, aradýðýn yok bende
Eðer yazmak istersem, bilirsin gözüm sende

Kalem:
Dostlarýn affeylesin, þiir benim eserim
Ruhun çok periþandý, ‘biraz rahatla’ derim
Daðýt bugün efkârýn, yarýna Allah kerim

Ben:
Yeter sana bu kadar, neler yazdýn göreyim
Beðenirler mi bilmem, okurlara sorayým,

22 Aralýk 08
Fatma Biber
Sosyal Medyada Paylaşın: