YÜCE CEDİM

BÖLÜM BÝR

Bir gariplik çöküyor üstüme zaman zaman,
Ecdadýmý andýkça coþuyor damarda kan.

Gece gündüz bu hasret býrakmaz beni bana,
Seslenir Altaylar’dan gönül telime Turan.

Beþ bin yýl ötelerden gelir ceddimin sesi,
Destanlarýmla coþtu ruy-i zemin,asuman.

Güneþin battýðý yer hedefiydi Türkülüðün,
Balamir beylerine öyle eylerdi ferman.

Derdi ya demesine vakit erkendi demek,
Güneþ battý,ay doðdu,döndü,dolandý devran.

Kaderin cilvesi bu,binyetmiþbir olanda,
Malazgirt’de düþleri gerçek etti Alparslan


BÖLÜM ÝKÝ

Yesevi huylu Pirler lisan-ý hâl verdiler,
Ýslâm’ýn nur havzýndan iksir-i bal verdiler.

Günaydýn zamanlarýn bengisu muþtusundan,
Anadolu’ya huzur ve istiklal verdiler.

Bürünürken bir yeni çehreye Diyar-ý Rum,
Mevlana,Hacý Bektaþ kök saldý,dal verdiler.

Yunus,Hoca Nasreddin hikmetten tebessüme,
Mana iklimlerinden himmet-i el verdiler

Bir nur halesi gibi bu yurdu baþtan baþa,
Gülistan eylediler,taþlara dil verdiler.

Mavera semasýndan aldýlar da ilhamý,
Hoþgörü vadisinden derleyip gül verdiler.

Kervansaray,hanlarla donatýrlarken mülkü,
Zulme savaþ açtýlar,barýþa bel verdiler.

Beka Allah’a mahsus bir gün yetiþti zeval
Yürü Osmanlý deyu çekilip yol verdiler.

BÖLÜM ÜÇ

Dedem Korkut eyitti,
Sýrlý bir kelam etti.
“Ahir zaman gelende
Hanlýk Kayý’ya deðe.”
Ol dahi iþarettir,
Osman Gâzi Han Beðe
.
Devralýnca sancaðý Oðuz’un Kayý Boyu,
Emanete aþk ile gönülden inandýlar.

Zalimin hasmýydýlar,mazlumun halaskarý
Adaletle,sevgiyle,hilm ile davrandýlar.

Nizam-ý alem idi en yüce gayeleri,
Bende-i Kur’an’dýlar,mücessem imandýlar.

Peygamber muþtusundan alýp da hýzlarýný,
O kutlu dava için tutuþtular,yandýlar

Bin dört yüz elli üçün altý nisan sabahý,
Konstantin surlarýna mehterle dayandýlar.

Yirmi dokuz mayýs’ta köhne surlar aþýldý
O salý þafaðýnda zafere uyandýlar

Sürerken atlarýný Avrupa içlerinde,
Fatih’ti,Süleyman’dý,Yavuz’du,Sinan’dýlar.

Kasýrga gibi eser,rahmet olur inerdi,
Sulhta þefkat saðanaðý,savaþta tufandýlar.

Üç kýta,yedi deniz baþ eðdi güçlerine,
Þu yaþlý tarih þahit sahib-i zamandýlar.

Ýla-ý Din-ü devlet,Kelimetullah için,
Zaferlere yürüyen mutlak kahramandýlar.

Vardýklarý her yere adalet götürdüler,
Hoþgörüyle davranýp kalpleri kazandýlar.

Allah adýna idi iþleri,niyetleri,
Kavimler arasýnda dirliði kurandýlar.

Fitnenin ve fesadýn önünü kesmek için,
Zalime,zulme karþý yiðitçe durandýlar.

Rüzgardan atlarýyla Kosova’dan Budin’e,
Mohaç’tan Niðbolu’ya,.Vistül’e varandýlar.

Avrupa karanlýðýn zifrinde boðulurken,
Dünyayý aydýnlatan nurlu kehkeþandýlar.

Topraða kubbe kubbe,kalplere nakýþ nakýþ,
Gül medeniyetinin mührünü vurandýlar.

Hasretini çekiyor tüm insanlýk O’nlarýn,
Uhrevi bir imbikten süzülmüþ insandýlar.

BÖLÜM DÖRT

Bu vatan, o erlerin mukaddes mirasýdýr,
Yeryüzüne vurulmuþ ebedi tuðrasýdýr.

Bizde ýrk,soy farký yok, inanmýþ bir milletiz,
Ýnsanlýk potasýnda sýnanmýþ bir milletiz

Anadolu’m,vataným anam kadar mukaddes
Ýhanete, bölmeye kise etmesin heves.

Ovasýnda bereket,yaylasýnda hayat var,
O’nun akþamlarýnda baþka bir kainat var.

Daðlarýnda baðrýný yele verip serinle,
Asýrlýk çýnarlardan geçmiþ þanlarý dinle.

Duy vatan sevgisini içinde damla damla,
Maziyi hatýrlayýp ufuklarý selamla.

Vistül kýyýlarýndan su içti atlarýmýz,
Din-ü devlet uðruna þehit oldu yarýmýz,

Ve serhat boylarýnda yarýmýz gâzi bizim,
Tarihi taçlandýran o þanlý mâzi bizim.

Ýstiklal savaþýnda bir yeni destan yazdýk,
Yurduma göz dikene yurdumda mezar kazdýk.

Öyle bir milletiz ki, semalarda baþýmýz,
Ýzmir efemiz oldu, Erzurum dadaþýmýz.

Þehitlik son rütbemiz, Allah’adýr yolumuz,
Ebet müddet vatandýr bize Anadolu’muz.

Ýbrahim Saðýr




Sosyal Medyada Paylaşın: