Avuçlarımdaki tek ağrısın

Avuçlarýmdaki tek aðrýsýn
Kanattýðýn kalbimin rengi ile
Eðilince gökyüzü baþlýyorum boyamaya
Gücümün yettiði kadar
Ruhumla dokunuyorum semaya.

Beklediðim hüzün sen deðildin
Gel-gitlerle avutma gönlümü
Þiirleþen hayatýmýn tek manzarasýsýn
etle dolanan tenimin anlamýsýn
Garip
Sensiz bir et parçasýndan farkým yok

Umut gökyüzünde düþler tarlasýna ektim seni
Gerçeklere ulaþamadýklarýma sonsuz hayallerle ulaþýyorum
Avunamýyorum


Nedense her zil çaldýðýnda bütün hayallerim söner
Ve nedense her teneffüs seni düþünmeye yetmiyor
Nedense sürgün ülkelerde geziniyorum
Ve nedense bir köþeye saklamýþým seni
Hayallere muhtaç olduðumda çýkarýyorum
Dudaklarýmýn kenarýna….

“Sensizlik mi senle mi
Ben her iki durumda öldüm “
Senle kendi bedenimde yok oluyorum
Mýsralarým buz daðý olmuþ
Oysa kendi denizimde boðulmuþum
Fark edemedim



Sigaramdan her nefes alýþýmda ömrümü
Bir satýr daha yakýyorsun
Hayatým gözlerinle nefesim arasýnda kaynýyor
Ve hayatýmýn üç noktalý boþluklarý dolduran sensin.

Kanýmý boðan bir hücresin
Bir günümün mevsimisin
Hülyalý bir uykum
Nefesimdeki varlýksýn


Sosyal Medyada Paylaşın: