ARKADAŞIM
Kýrýlma diyorsun…
Nasýl kýrýlmam ki? Söyle..!
Kýrýlan ben deðil sana kalbim…
Hani; senin param parça ettiðin kalbim?
Evet… Benim eski dostum, eski arkadaþým;
Ben konuþsam da, kalbim kýrgýn sana…
Çünkü düþünmeden,
Sözlerinle kýrdýn sen onu…
En zayýf olduðu anda,
En zor zamanýnda kýrdýn.
Hiç düþünmedin,
Tek celsede her þeyi sen bitirdin.
Þimdide kýrýlma diyorsun.
Ben senin için her þeyi göze alýrken,
Sonunda ölüm bile olsa…
Gözümü kýrpmazken,
Sen bunu yok ettin.
Dostluðumuzu yok ettin.
Yýkýldý bitti sandýn beni…
Yere düþtü sandýn.
Bir daha kalkamaz yok oldu saydýn.
Arkamdan hançeri ilk vuran oldun.
Hem de en zor günümde…
En kötü anýmda…
Yýkýldýðýmda…
Þimdi diyorsun kýrýlma..!
Bir özrün kapatacaðý kadar küçük deðil bu yara…
Ben sadece sevdiðim insana kýrýlýrým…
Sevmediðime kýrýlmam asla…
Ama sen;
Sen benim eski dostumdun…
Yaralayana kadar…
Üzene kadar…
Bak bundan sonra sana da kýrýlmam…
Rahat ol..!
Benim için üzülme artýk…
Üzülüyormuþ gibi yapmana da gerek kalmadý.
Çünkü; ben seni sildim.
Sen yoksun bende…
Aklýma gelirsin bazen…
Geçmiþi düþündükçe…
Çünkü sen;
Geçmiþte…
Benim can arkadaþýmdýn.
Hasan gençay 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.