Aðustos sabahýnda,
Güneþ doðuyor,
Ama ben üþüyorum!..
Beni ýsýtan güneþ deðil ,
Senmiþsin meðer!.
Bunu yeni öðreniyorum.,
Ve üþüyorum bir tanem,
Ben çok üþüyorum.
Sancak baþ omuzluktan .
Bir dalga vuruyor !
Gemim þiddetle sarsýlýyor
Ben sana savruluyorum !..
Hayaline koþuyorum ,
Sen yine kaçýyorsun ,
Seni çok özlüyorum !
Gene bastýrdý deli poyraz.
Ve ben sensizken üþüyorum.
Akþam oldu güneþ batýyor
Karanlýk üstüme çöküyor
Bir sen vuruyorsun,
Bir yalnýzlýk vuruyor.
Aðlýyor, titriyor
Ve sarsýlýyorum.
Omuzlarým çöküyor.
Büzülüyorum…
Sensiz kaldým ya bir tanem.
Ben çok ama çok üþüyorum.
Bir kadeh daha dolduruyor,
Ýçinde seni arýyorum.
Hayallerime dalýyor.
Sana sarýlýyorum.
Isýnmak istiyor,
Ama baþaramýyorum..
Sensiz olmuyor bir tanem.
Sürekli seni özlüyor,
Ve ben çok ama çok üþüyorum.
Adem Kaptan
14 Aðustos 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.