Eðer çocuðumun benim böbreðime ihtiyacý varsa,
Hiç düþünmeden ikinci kez hayatýmý ona veririm,
Arkasýndan baþýma gelecek olanlarý düþünmem bile,
Bir kez daha kendimi Allah’ýma emanet ederim…
Bu konuda annelerle babalar farklý mýdýr bilemem,
Ben kendi duygu ve düþüncelerimden sorumluyum,
Ýsterim ki güzelliklerden bütün toplum etkilensin,
Çirkin olanlarýn da yanýna kimse yaklaþmasýn…
Demek ki insanlýk var ilk önce, sonra kimliklerimiz,
Allah bizleri insanlýðýmýzdan mahrum býrakmasýn,
Böyle geldik böyle gitmesin, hayat hep güzelleþsin,
Çocuklarýmýza bu güzellikler bizden hediye olsun…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.