ANA

ANA
Kundaðýma toprak koyup beledin,
Varlýðý yokluðu bilenim ana.
Peþim sýra yaþlar dölüp aðladýn,
Aðlarken yüzüme gülenim ana.

Yaylalara senin ile giderdik,
Ýnek saðar danalarý beslerdik.
Patiska bezine hasret çekerdik,
Yokluktan periþan olaným ana.

Yaðlýðýnla azmý terim kuruttun,
Ellerimden tuta tuta yürüttün.
Aðlamaktan ne yazmalar çürüttün,
Ne yapsak ödenmez emeðin ana.

Esti deli rüzgar seni bitirdi,
Felek hepten umudunu yitirdi.
Yiðidini topraklara yatýrdý,
Bir doðupta binkez ölenim ana.

Sen sustun dert susmadý içinde,
Beyazlýklar kar misali saçýnda.
Kim bilirdi hangi ayýn kaçýnda,
Savrulup bitecek harmanýn ana.

Tatlý idi soðan ekmek aþýmýz,
Eðilmedi hiç kimseye baþýmýz.
Yavaþ yavaþ sona erdi yaþýmýz,
Bunlardan haberin oldumu ana.

Bizde artýk bir köþeye çekildik,
Gazel olduk birer birer döküldük.
Yaðmur çamur yavaþ yavaþ çürüdük,
Ýyiki bunlarý görmedin ana.

Tüm analar analarýn anasý,
Kuzguna ankadýr kendi balasý.
Eksilmedi peþimizden duasý,
Allah’ýn rahmeti sana da ana.

Ölmüþ analarý rahmetle,
yaþayanlarý saygýyla anýyorum.

Fuat ÜSTÜNDAÐ

Sosyal Medyada Paylaşın: