O GÜN

Sormayýn dostlarým bana o günü
Kalibm parça parça kýrýlýyordu
Keþke görmeseydim ben o düðünü
Sevdiðim ellere veriliyordu

Yazmaz kitabýmda bir gönül yýkmak
Kaderimde varmýþ ayrýlýk çekmek
Zurna eþliðinde yüzlerce tokmak
Sanki yüreðime vuruluyordu

Sakin ol diyorlar nasýl olayým
Kendimi kaybettim nerde bulayým
Yüreðime yazdým nasýl sileyim
Aþkýmýn defteri dürülüyordu

Simsiyah bir bulut belirdi birden
Göz yaþlarým farksýz oldu nehirden
Duramadým kaçtým olduðum yerden
Daðlar ortasýndan yarýlýyordu

Kýyýpta bir kere koklamadýðým
Bir derdine bin dert eklemediðim
Helalim olmadan okþamadýðým
Saçlarý taranmýþ örülüyordu

Gelen misafirler aðýrlanýyor
Gitmek isteyenler uðurlanýyor
Gözler sürmelenmiþ kýna yanýyor
Artýk son hazýrlýk görülüyordu

Eller düðün etti bense yastaydým
Çaresiz kalmýþým bir kafesteydim
Kesildi dermaným son nefesteydim
Sanki can boðaza deriliyordu

Dönmemek üzere gitti gidenim
Geride mecnuna çevrilen benim
Bir kemik bir deri kalan bedenim
Ateþler üstüne seriliyordu

Aðlayýp güleni seçmeyen zaman
Sýrrýný kimseye açmayan zaman
Saati þaþýrdý geçmeyen zaman
Sevda yokuþunda yoruluyordu

Görünmüþtü artýk gurbetin yolu
Yürek paramparça göz dolu dolu
Bu þeneri gören zannetti deli
Garibim köyünden sürülüyordu


Ahmet ÞENER
Sosyal Medyada Paylaşın: