bal...
yola çýktýðýmý hatýrlýyorum,
hayat denen yolculuða.
neresiden diye sormayýn.
kendimi bildiðimde,
yüreðimin farkýna vardýðýmda.
bilebilseydim, yolculuðumun meþakkatlerini,
baþlarmýydým bu umutsuz yolculuða,
yüreðimle birlikte kýpýr kýpýr kanat açtým,
sevgi bahçesine.
çok konulacak gül vardý, þaþtým.
sahipli sahipsiz ayýrmadan gülleri,
meyerse pek fazlaymýþ dikenleri.
ilk konduðumda henüz körpeydim,
olgun bir gülü sevdim.
sadece sevdiðimle kaldým.
yola devam ederken,
bilmem kaç kere yýkýldým.
aslýnda bahçem de dünyam da çok küçüktü,
arzularým dünyamdan büyüktü.
düþe kalka,
uça göçe yol aldým, yüreðim yanýktý.
bir türlü bal yapamýyordum,
bunca çiçek varken,
ben iþi öðrenene kadar boþa dolanmýþým,
bu arada epeyce yol almýþým.
sonuçta benim konup göçtüðüm çiçekler,
teker teker yüz çevirdiler.
dýþ görünüþlerini bana,
özlerini baþka yüreklere verdiler.
bir çiçek ben nereye gitsem bana döndü,
iþte bendeydi onun gönlü.
bir farklý uçtum ona doðru yürekten,
meyerse aþk oluþurmuþ,
karþýlýklý severken.
derken,
buldum gülümü, çiçeðimi,
ürettim balýmý
yeni yolculuklar,
baþlasýn,
sevmeye,
bal üretmeye.
Mecit Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.