ben bir yaþam elçisiyim yaþattým ya seni iyi kötü beklediðin neydi bilmem umut ettiklerin oldu mu acaba elimden geleni yaptým ben güldürsem de aðlatsam da seni diri tuttum nefes aldýn ben istedim diye yürüdün tabanlarýn kabarana dek topraðýmda aðladýn ve güldün zaman zaman yýllarca çalýþtýn nice emeker verdin en ilk analýðýnla sonralarý da belki büyüakana dinlendiremedim seni affet ne olur sen çabuk gitmek istedin acelen mi vardý söylememiþtin daha çocuklarýn sarýlacak torunlarýnla coþacaktýn oysa ölüm elçisi de get uzaða diyemedin mi he? desende desekte gider miydi? yolunu önüne katmýþ gelmiþ dikilmiþ karþýna þimdi gitmemek olur muydu? sen kimseleri kýramazsýn da haydi toparlan doyasýya bak insanlarýna hepsi senin için burada usulca dal uykuna bundan sonra olacaklarý yalnýz sen bileceksin ya sakýn anlatma soranlara bekletme hadi kaldýr kollarýný el salla hayata misafir olduðun dünyaya kimse kalýcý deðil hayat treninde vagonlar insan dolu her istasyonda iniyor birileri topraða sýra sende haydi güle güle.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
rozerko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.