Son yaðmur gözlerime yaðdý... Rüzgarýn insafýna kalmýþ Ýki yapraktýk. Neresinden tutunsak hayata Ýlla ki kopacaktýk. Ayrýlýklara çýkan bir yolda yürüyorduk, Ne korkular umurumuzdaydý oysa, Ne de piþmanlýklar. Biz sadece dillendirilmemiþ Bir sevdayý yaþýyorduk doyasýya. Ne kadar da masumduk, Bir günahý yaþarken. Ne kadar da zavallýydýk, Maðrur yüreklerimizde Kahreden bir ezikliði taþýrken. Hep hüzünlü türkülerde Buluyorduk kendimizi. Ve suçlu çocuklar gibi Baþýmýz önümüzde Söylüyorduk sevgimizi. Bir fýrtýna akþamýydý, Ansýzýn kayboldun. Son yaðmur gözlerime yaðdý, Sen, Gözyaþým oldun...
Cevat Aras Sosyal Medyada Paylaşın:
CEVAT ARAS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.