MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

de
SEVEBİLEMEMELİYDİM
denizsaymaz

SEVEBİLEMEMELİYDİM




Sabah cüzdanýma baktým,
Otuz Yeni Türk Lira’sýyla
Babamýn kokusunu hatýrladým.
Ellerim sanki onun elleri
Ne kadar da yaþlanmýþým
Oysa henüz otuz bile deðilim
Belki de budur cebimdeki
Otuz liranýn hesabý.

Babam ki terketmiþ onu
Babasý, kardeþi çoktan ölmüþler
Þimdi sýra bende mi acaba
Beni ve torununu da gömecek mi
Ah o eller nasýl kavuþur bir daha
Beni, torununu, gelinini
Nasýl sýðdýracak ölümüzü kalbine
Bir bilsem, ah bilebilsem.

Bugün bayrammýþ dediler,
Annem geldi ilk aklýma,
Bu ne küskünlüktür yahu
Bi de ‘merhametlidir benim oðlum’
‘iyi yüreklidir’ derdi garibim
Öyle amma oðlun ölüyor,
Ölüsü de yeter mi sana annem
Haberin var mý oðlundan,
Kokum olsun da
Nasýl olursa olsun mu yoksa.

Kardeþim baþarýdan baþarýya
Yüreði pýrpýr koþuyormuþ,
Tamam güzel de be evladým
Hiç mi önemi yok yengenin,
Benim ve yeðeninin sende
Henüz doðmamýþ bebeðimin
Ne günahý varsa bana yazýlsýn
Ölüyoruz be kardeþim
Ne kadar önemi var
Yoksa sen de ciddiyetimizi
Ölünce mi anlayacaksýn
Gözyaþlarýn hiç kurumasýn.

Akrabalar diyor Kur’an
Gerçi onu anlatýcam daha
Çünkü vaktim var bniraz daha
Gözetmek, ilgilenmek gerek
Ya ben sadece kötüyüm alemde
Ya alemi kötü yaratmýþ yaratan
Her ikisi de kime ne fayda verir ki
Benim ne istediðimi,
Kim nereden bilebilir ki
Hepinize uzaðým þimdi canlarým
Ve caným acýyarak belki de
Sizden daha da uzaklaþacaðým
Yüreðiniz yerinde kalmasýn.

Þimdi bir bir göçüp gidenler,
Dedelerim, ninem, amcam, halam
Üç yaþýnda can veren halam,
Yirmi dördünde can çýpýndý amcam
Birden ölüp gidiverdi yaþlýlar
Ve daha niceleri yitip gittiler
Hala daha gidecekler
Ne gereði var ki üzüntünün
Gramý kurtarýr mý vicdanýnýzý
Bir düþündünüz mü neden öldüler
Oysa onlar da sizler gibi dipdiriydiler.
Hadi kalbiniz yoktu da
Bir düþünecek aklýnýz da yok muydu.

Þimdi onlar duymaz da zaten,
Ben anlatacaðým son kez yine
Sonradan tanýdýklarým var bir de
Ve hatta tanýyamadýklarýmla
Hiç tanýyamayacaklarým
Bana ait olmayanlar
Ama benden olanlarý þimdi yazacaðým
Kaým vardý benim, bir de çocuðum
Kýz mý erkek mi hiç bilemedim
Ama ismi çoktan belliydi
Ya Ecrin ya Deniz olacaktý
Benim yanýmda doðmadý gerçi
Ama ölünce yanýmda uyuyacaktý.

Bir annem bir babam daha oldu sonra
Ya da ben öyle sanmýþým, yanýldým
Ellerini öptürmediler anlamadým
Meðer zaten eli öpülecek insan deðillermiþ,
Keþke ta en baþta anlasaydým, anlayamadým
Gerçi þimdi iyi olmaya çalýþýyorlar
Bazý bazý biraz, günah þarabý ellerinde
‘Ya Rab’ diyorlar aman ne ayýp
Ya bu görüntüde nasýl yaþar insan
Yaþayamýyor iþte, yaþayamýyorum
Þükürler olsun ki bu kadar gamsýz
Bu kadar da imansýz deðilmiþim,
Ölüyorum usulca, yaþayamýyorum.

Dedim ya anne baba dediklerim,
Biri diðerinden habersiz benim bildiðim,
Gördüklerime inanamadý gözlerim,
Kulaklarým bir söz daha duymuyor artýk,
Karýmým ilk çýktýðý çocuk aldatmýþ onu,
Hikayesinin her satýrý zihnimde,
En yakýn kýz arkadaþý olmasý umrumda deðil,
Bana anlatabilmesi bana göre deðil,
Anlatma demedim, diyemedim
Çünkü ona ben anlat demiþtim,
Oysa bendeki bu hastalýða sebep,
Böyle bir yiðit olduðuma göre
Bu olsa gerek, baþkasý deðil.
Ben de iki kez aþýk olmuþtum oysa,
Amma ilki aklýmda bile deðil,
Ýki kere sevebilememeli insan
Beni bir bilse sevemez kimse artýk zaten.

Sonra karýmýn bir erkek bir kýz kardeþi,
Kýz aklý avare týpký ablasý gibi,
Diðeri günahsýz, en azýndan bana
Ablasýnýn kýz kardeþi de ablasý gibi,
Seviyor, yalan söylüyor, sevmese de
Aþkým diyebiliyor yanýnda yatan adama
Bu nasýl hayat ki koynumda her gece
Ve bana sarýlan o ellerle ona sarýlan ben
Ne kadar gerçektik de yalan olduk ki zaten
Ne kadar yeniydik de eskidik birden
Birini seven beni sevmesin bir daha
Tabi bir ömrüm daha olacaksa
Geç mi kaldýk yoksa bu çaresizlik
Tek ömrümüz mü var ki biz
Bu çaresizlikte baþlamadan bittik.
Ben eþimi sevemem ki sarýlmadan,
Gerçi sarýlýyoruz da hiç sevemeden.

Þimdi adalet binasýnda bir katibim,
Oysa daha dün bir üniversiteli idim,
Ne oldu neler oldu anlatsam bitmez
Daha bu günüm bitmedi ki zaten
Düne yarýna sitemim kalsýn sonraya
Ama bu günümü affetmeyeceðim asla,
Çümkü bugün ben iþimi, eþimi,
Ailemi, çocuðumu, arkadaþlarýmý,
Tanýdýklarýmý ve tanýmadýklarýmý
Sevemiyorum, sevebilemiyorum.
Sevebilememeliydim.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri

SEVEBİLEMEMELİYDİM