Ýnsan oðlu ne gariptir! Önce diker yeþertir, Sonra yakar yok eder. Dünyaya getirir besler, Büyütür, Sonra terk eder sokaklara, Kurda kuþa yem eder. Aþkýndan ölür, Kaç þiþe devirir, Uykusuz geçer kaç gece, Þiirler yazar, þarkýlar söyler, Sonra döver, söver, kapýya koyar. Saðlýðýný hiçe sayar, Çalýþýr, çalýþýr, Bir evi varken, Bir daha, birdaha olsun, Hiç zamaný yoktur, Dosta, gezmeye, Sonra saðlýðýndan olur, Neyi var neyi yok, Satar savar, Ne giden saðlýk geri gelir, Ne de Dostlar. Daldaki iki kuþu, Eldeki bir kuþa tercih eder, Ýkisini de kaybeder! Ey insan oðlu, Ne istediðini hiç bilmedin, Gözünün önündeki mutluluðu, Hiç görmedin, Hep uzaklarda aradýn. Sor bakalým kendine, Bunca yýllýk hayatý, Neden yaþadýn.
Semocar Sosyal Medyada Paylaşın:
semocar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.