Azrail dümen suyumuz olmuþ peþimizde.
Ufuklarda yankýlanýyor can feryatlarýmýz.
Karaya vuramayacak cansýz bedenlerimiz,
Dibe çökerken sönecek gözlerimizdeki ýþýk,
Tek, tek tükeniyor son kalan ümitlerimiz.
Dayanmaya çalýþýyor bizim güzel gemimiz.
Perde inmiþtir umutsuzca bakan gözlere.
Aydýnlýða bakan gözlerin feri sönmüþ.
Rotamýz ecelimizmi oluyor bu fýrtýnada?
Görüþ mesafesi, pruvadaki dev dalgalar.
Vurgun yemiþ orkinos gibi umutsuzca.
Direniyor batmamak için yaþlý gemimiz.
Gökyüzünde çýðlýklar atýyor martýlar.
Veda þarkýsý söylüyorlar sanki bizlere.
Yunuslar gözyaþý döküyor denizcilere,
Martýlarda yunuslarda canlý tanýðýmýz.
Yok, oluyor deniz mavisi sevdalarýmýz.
Batmak üzere bizim þanssýz gemimiz.
Dalgalar yumruk olmuþ parçalanýyor karinamýz.
Kamaralarý sular basýyor tükeniyor gençliðimiz.
Kapkara stratus bulutlarý çökmüþ tepemize.
Yaðmurlar tufan olmuþ yaðýyor üzerimize.
Acýmasýz dalgalar vuruyor bordamýza
Alttan, üstten su alýyor yaþlý gemimiz.
Kimimiz güvertelerde koþuþturuyor can derdinde.
Kimimiz baþ üstünde, kimilerimiz filika güvertede.
Dualarla neta ediyor ruhlarýný kimilerimiz.
Dalgalar bir, bir alýyor altýna biz denizcileri,
Sevdiklerimiz aklýmýza geliyor son bir kez daha
Veriyor son nefesini ve batýyor ölen gemimiz.
Adem KAPTAN
21 þubat 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.