-Başlıksız-

Kendimi býraktým hayat denen rüzgara.
Ýlk baþlarda o kadar güzeldi ki, yaþamaya deðerdi.
Sanki bir güneþin doðuþu gibi,
O kadar güzel o kadar sessiz ve sýcak.

Kaptýrdým kendimi kuzeyden esen rüzgarla.
O kadar soðuktu ve o kadar sancýlýydý ki,
Kalp denen þeyin ne kadar güçlü ve saðlam olduðunu anladým.
Dert denen o yaslý müziðin melodisi,
Issýz gecelerin kör karanlýklarý,
Karanlýk caddeleri aydýnlatan loþ ýþýklar,
Hep seni anlatýrdý bana .
Þarkýmýzý söylerdi martýlar,
Saçlarýna taç yapardý yýldýzlar.

Þimdi yoksun.
Belki uzaktasýn.
Belki baþka bir diyara giden bir trendesin,
Keþke demek için belki çok geç ama,
Seni özlüyorum.
Annesini arayan çocuklar gibi.
Masum ve temiz duygularla.

Levent YAVUZSÜSLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: