TORUN VE DEDE -
Torun sordu dedeye…
Sen mi kirlettin dünyayý?
Dede sözde masum, "hayýr" der…
Ya kim kirletti biliyor musun?
Dede "hayýr" der yine…
O zaman, sen bu dünyada yaþamýyor muydun?
Yaþýyordum ama bilmiyorum.
Desene dedem; sen yalnýzca nefes alýyordun…
Dede sessiz, suskun…
Ee sen nereden biliyorsun?
Eski resimlere baktým, ne güzel akan nehirler gördüm…
Yemyeþil ormanlar gördüm…
Ha, birde kar diye bir þey varmýþ;
Kýþ olunca yaðarmýþ…
Her yer beyaz olur, çocuklar kýzak kayarmýþ…
Dede suskun, bir suçlu edasýnda…
Bir tek söz yok aðzýnda…
Biliyor ki; suçlu…
Torun ise haklý…
Ve dayanamýyor.
Haklýsýn torunum!
Biz kirlettik, senden önce…
Düþünmeden sizleri…
Bilmem af eder misiniz bizleri?
Düþünmedik bir gün sorulur hesabý…
Ama bu alemde, ama diðer alemde…
Bak; sen diðerine býrakmadýn, girdin suale…
Kapanacak hata deðil, bu özür ile…
Þimdi sana diyemem ki, dedeni sev, bu hali ile…
Hasan Gençay 25 12 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.