Vuslat bilinir ki mefkûreleşen en son durak

Annem…
Neyleyim ki
Artýk yoksun
Topraðýn baðrýnda
Soluksuz bir hazaný meraksýn

Yalnýzsýn
Hamiyet adýna
Bakýnýrsýn söyle þimdi
Kime ne anlatýrsýn bir bahtý karasýn

Öksüzdün
Sevgiye hasret
Bir nefestin garipliðinle
Ömrünü tükettin ve yine garip gittin

Hüzün Seninle
Ardýnda býraktýðýn
Hicran benimle solgun halinin
Ýkliminde, çaresizlik þimdi benimle

Soðuk tenin
Artýk ritim etmeyen
Suhuletli kalbin mütemadiyen
Sukuta çekilen þefkatli dilin ne sakin

Tenini
Yýkamak
Kefenin en son giyeceðin sancak
Vuslat bilinir ki mefkûreleþen en son durak

Garipliðim
Nüksetti Saklanan
Gözyaþlarým akýn etti kalbi
Hissiyat yazýlan kelama refakatle niyaz etti

Bilirim ki
Senin umut çýnarýndým
Umudunda hep vardým, hassaten muhtacým

Acýn
Ýçimde bir dem
Hüznün kalbimde
Sahifeleþen bir kýdem
Anam olarak þayet hakikatsem
Ýhsaným olacak hamiyetin, himmetin hepten

Mezarý açtým
Ýçinde tefekkürle
Garipliðe adýmladým kaldým
Seni kalbinin sahibine býraktým
Ve ötelerin hazzýný senin býraktýklarýnla andým

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: