Hem derbederim derken, hem her hâlime þükr’ederim
Hem kimseye etmem minnet, kendime de ben yeterim
Esmiþ ise birden aklým; sormam, ne edeyim diyerek
Yoktur bana engel/mengel; tut ki, bacadan girerim.
Elbet bunu ben hiç yapmam; hepsi, falanýn huy/udur
Genler mi bilinmez-müphem- bel ki, filânýn toy/udur
Her kim baþa buyruktur... Mutlak; O, inât/ýn soy/udur.
Bilmem ki, nasýl etsem? Girdim, tünelen zor çýkarým
Aklanmama yoktur zemzem, olsa baþým yýkarým.
Ýnsanlýðýn her dem hâli, densiz midir ki, sorarým!
Güler TURAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.