Kurak topraklarýn, Ýnsafsýz zamanlarýn ortasýndayým. Umutlarým ; tükeniyor, Çarelerim ; insan yanýma yenik. Buralarda bir baþýmayým belki. Ama herþeye raðmen; Çöllerim bir damlaya muhtaç da olsa; Ýçimde açan son çiçek, Ýmkasýzlýða kaçan yaným, Ölümde aradýðým hayatsýn, Son vahamsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nisan Tepel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.