Sevdam, yüreðinde üþürken, Denizler yanýyor bakýþlarýmdan. Yalnýzlýðýn kalabalýðýna karýþtýðý gibi sensizliðim; Yokluðunun sesine karýþtý sessizliðim. Ellerimde kalan; Ayrýlýk acýlarý Ve duygularýmýn dokusundaki bir tek hayalin. Rüzgarýn dokunuþlarý alnýmýn ateþini alýrken; Islak gözlerim üþüyor bu sabrýn buzulundan. Zaman dýþý saatleri kim anlar ki söylesem? Çiçekler tutuþturulmuþ ayrýlýðýn eline. Ve bir yokluk yakamozu düþmüþ gönül nehrine. Gökyüzüne düþen gecelerimden alýnmýþ sabah, Artýk, yalnýzlýðým doðuyor güneþ yerine. Sesinin yankýsýdýr bu isimsiz çýðlýðým, Hasretin buharýdýr bütün bulutlar. Duyamazsýn beni duymayacaksýn; Çünkü acýlarým kadar sevinçlerin var. Bense, elime verdiðin bir bardak zehrin; Ölümünü yaþýyorum an be an sana. Sana, can çekiþimin her saatini, Armaðan ediyorum, son nefese kadar. Bin ömür mutlu olmana yetecek kadar Bir acýlý ömür yok oldu sana...
Z.Abidin TOPRAK Sosyal Medyada Paylaşın:
dikey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.