Gerçeklerden çok uzak Herkese kuruyor tuzak Kendini sanýyor bulunmaz Yaptýklarýndan utanmaz...
Akar suyu bulandýrýr Yanan ateþi sulandýrýr Hile dolu baþarýsý var Ýnsanlýða hiç olmadý yâr...
Daðlara çýkar Yuvalarý yýkar Zalimce kurþun sýkar Yine övünür hiç usanmadan....
Aðaçlarý söker kökünden Rüzgar olur eser Yalan ile ferman keser Zavallý diye bakar herkese Ýnsanlýk suçlusu olarak götürldü merkeze...
Þaþkýn ördektiþr aslýnda Ýyilik yoktur yapýsýnda Temiz insanlara yer vermez kapýsýnda Kendisi zavallý ve þaþkýndýr Parasý ile caka satar Kuþ tüyü yataklarda yatar Ýnsanlýktan yoksundur Tabiatýn katilidir Aydýn sanýr kendini Ateþ bile olsa Ancak yakar kendini Hayalidir tüm emelleri Sýkacaktýr kemerleri Eninde sonunda yiyecektir sopa niyetine demirleri... Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.