VAY BENİ

Ben gezdikçe , babam oldu âlkolik,
Tükendi imkâný,cep yýrtýk, delik,
Gözümde "sýfýr"dý, benim" metelik,"
Atarým "havamý",zengin say beni.

Anam isyan eder,saçýný yolar,
"Yaþýyorum" derken,gül benzi solar,
Her gün baþka baþka,hayâle dalar,
Aðlýyorum,anacýðým duy beni,

Yeter artýk, bitsin þu ahuzarým,
Bundan böyle , çalýþmaktýr kararým,
Hep kendime,yok kimseye zararým,
Aðlýyorum hâllerime, vay beni.

Ýlk-göz aðrýsýydým,ana-babamýn,
Sorunum deðildi,akmasý damýn,
Zararý yok idi,kýrýlan camýn,
El üstünde tutarlardý,ey beni.

Þimdi sorumluluk,duymalýyým ben,
Anam-babam,bir meçhule giderken,
Canýndan can,kanýndan kan verirken,
Terk-edecek,bunca kötü huy beni.

Yaþ tirmi-beþ oldu,gezerim boþta,
Herþeyi denedim,þansým yok iþte,
Duraðým bellidir,böyle gidiþte,
Bir "devlet’in kapýsý’na" koy beni.

17 Mart 2003



Sosyal Medyada Paylaşın: