Yine yalnýzým köprü üstünde,
Hepten coþuyor yüreðim.
Bir þeyler deðiþiyor hayatýmda
Anlayamadýðým, bilemediðim.
Günüm karanlýk, gecem karanlýk,
Güneþ saklanmýþ, bulutlarýn ardýnda.
Yýldýzlar da, ay da hep karanlýk.
Gönlümse nedendir bilmiyorum,
Hem huzursuz, hem de yorgun.
Nedendir bilemiyorum ama.
Galiba hayat bana biraz dargýn.
Gözlerim sulanýyor bakýyorum,
Ufuklara, karalara ve semalara.
Kurþuni bulutlara dalýyorum,
Sesleniyorum gökteki martýlara.
Eskisi gibi mutluluk vermiyor,
Ne martýlar nede baþka limanlar.
Sonsuzluða duyduðum özlem,
Her gün biraz daha artýyor.
Elin yurdunda elimi tutan,
Teselli veren olmuyor.
Kavuþmak istiyorum,
Bir an önce bekleyenime.
O zaman belki bitecektir,
Ýçimdeki özlem ve hasretler.
Ne acýlar ne ayrýlýklar yaþattý,
Bana þu acýmasýz zalim kader.
Bu gün rüzgâr da bir baþka,
Deniz ise bir baþka azgýn.
Bazen düþünüyorum da;
Galiba felek bana hep kýzgýn….
Adem Kaptan
Biskay Körfezi
10.9.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.