Ellerim yüzüne þiir gibi yanaþýr,
Gözlerim gözlerinde fer bulur
huzur dolu bir gülümseme
seni karanlýðýmýn ýþýsý
uçarýlýðýmý durgunlaþtýr
beni tepelerden uçur denizlere
kýrýlmýþ kanadýmý sar sarmala
seni karanlýðýmýn ýþýsý
gecelerimin loþunda hayalin
ürpertiyor kirpiðinin yeli
sönük yýldýzlar gözlerinin yeri
seni karanlýðýmýn ýþýsý
denizin üstünde busen
bir fýrtýnayla buz keser
kayalar bile ufalanýrken
seni karanlýðýmýn ýþýsý
kalbim yerinde deðildi
ellerim hiç mi titremedi
terledi düþüncelerim
seni karanlýðýmýn ýþýsý
yollarým mý deðiþti
geç mi çaldý çanlar
usta hayatlarda mý tatlar
seni karanlýðýmýn ýþýsý
seni ustaca anlatamam
telaþým geçmiþten...
kaçarým ben bütün cümlelerden
içinde yarýn yoksa ...
umunçlarým kalbimde
seni karanlýðýmýn ýþýsý yaparým
sevgimden.
balerinden ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.