VEFALI YOOLAR

Hiç usanmadým, býkmadým
Seni sevmekten, yollarýndan yürümekten
Hiç usanmadým, yorulmadým,
Sana da, yollarýna da darýlmadým,
O yollar ki benim için
Hep umut doluydu,
Senin yollarýnýn topraðýnda taþýnda
Sevinçlerim, sevgilerim, umutlarým kaldý.
Köþeli yollarý severin:
Gölgeli köþelerine sýðýnýrým,
Sana sürpriz olsun diye,
Saklanýrým, çocuklar gibi sevinirim.
Aynen öyle; çocuklar gibi,
Oyun oynadýðýmýzý sanýrým,
Senin yollarýndýr diye
Çocuklar gibi, onlara inanýrým.
Bana kara tuzaklar da kursalar,
Yeter ki senin yollarýn olsun;
Sana inandýðým, seni sevdiðim gibi
Üzerinde yürürüm, onlara inanýrým.
Biliyorum bir gün saçalarýmýz aðaracak
Gözlerimizin feri sönecek,
Ama yollar hep oradadýr;
Sevgilerimiz sönmeyecek, izlerimiz hep kalacak.
Çok sadýktýrlar, kahrýmýzý þekerler
Bizimle güler, bizimle eðlenirler;
Biz olmasak onlar da olmaz, bilirler,
Vefalýdýrlar, ihaneti bilmezler.
Bizler unutsak vefasýzlýk etsek de,
Yollar, sevgileri aþklarý hiç unutmazlar.
Ellerimizde baston, iki büklüm gitsek de,
Onlar bizi tanýr, “hoþ geldiniz” derler.
“Þu zengindir; bu fakirdir” diye ayýrmazlar
Yýllar yýlý çimenlerini, çiçeklerini çiðnesek de,
Onlar hiç kýzmaz, hep bizleri beklerler,
Son yolculuðumuzda bile bizimledirler.
“15 mayýs 2005/Maltepe-Ýst.”
M. K. P O L A T
Sosyal Medyada Paylaşın: