-Başlıksız-

ÝÇÝMÝ ACITIYOR
Bir fotoðraf
her gün bakmasam da
usuma ruhuma kazýnan
gözlerimin önünden silinmeyen
yüzüme tokat gibi inen

sabahýn köründe
çöplüðün ortasýnda
sýrtýný duvara dayamýþ
cýlýz kollarýný kavuþturmuþ
oturmuþ küçücük bir çocuk
evsiz kimsesiz sahipsiz
yanýnda ufak bir naylon poþet
uyuyor öylece aðzý açýk
anlayana çok þey söyler çýðlýk çýðlýk

hani sýcak yataðý yumuþacýk pijamasý
saçlarýnda dolaþan anne eli
oyuncak dolu odasý kitabý defteri
sütlü yumurtalý kahvaltýsý
cebine harçlýk koyan babasý
gideceði okulu öðretmenleri
yaramazlýk yapacaðý arkadaþlarý

nasýl da yanýndan geçip giderler
bakýp görmeden bilmek istemeden
belki birazdan birisi tekmeyle uyandýrýr
çalar düþlerini çarpar duvara
yüzü paramparça sanki bin yaþýnda
ve bin türlü kötülüðün pisliðin ortasýnda
minicik bedeni masum yüreðiyle
çocuk olduðunu bile bilemeden
omuzlar hayatýn aðýr mý aðýr yükünü

dünyanýn her yerinde sokakaralarýnda
gizli köþelerde ya da caddelerde
kirletilir çocuklar yok edilir gelecekleri
içimi acýtýr bu amansýz insafsýzlýk
aðlasam neye yarar gözyaþlarým lav olsa
yakýp kül eder mi düzeltir mi
bu çýlgýn haksýzlýðý insanlýðýn yüzkarasýný
utanýyorum her gün seni gördükçe bildikçe
baðýþla beni küçük çocuk inan unutamýyorum seni
adýn umut olsun adýn ýþýk ve sevgi
tut elimi yorgun yüreðimizle yürüyelim
birlikte yapalým senin güzel yarýnlarýný
05.01.2008 Nilgün ACAR






Sosyal Medyada Paylaşın: