bilmem hiç yolunuz düþmüþ müdür
gönlünüze þölendir güzelliði
tarihi çaðýrýr sarar ruhunuzu
avlusuna adým attýðýnýz beypazarýevleri
ne zaman kapýsýný aralasam birinin
Anadolu kokar mürül mürül burnuma
derinden ah çektirirler bana
içimi sýzlatýr yozlaþtýrýlan deðerlerim
süzülür giriveririm içine
artýk orada ben, ben deðilim
avluda oynayan çocuk olurum
kahkaha olur duvarlarda çýnlarým
sonra yavaþça girerim ocak odasýna
ana olur orada þefkat kokarým
kýnalý parmaklarýmla yoðururum ekmeðimi
piþirdiðim her aþa sevgi katarým
süzülürüm merdivenlerinden mahcup
açarým kapýsýný odamýn usulca
duvak altý ürkek ceylan gözlerden
titreyen ellerle aþk yudumlarým
Geçiveririm bir diðer odaya
Otururum halý kaplý sedirine
Yarenle tatlý sohbete dalýp
Yudum yudum mis gibi hatýr kokarým
bir odada ata olurum nur yüzlü
yüzümün her bir çizgisinde hayat
dinlerim seslerini huzurla evdekilerin
þükre açýlan avuçla dua taþarým
saygý, sevgi, þefkat, edep ne varsa
sýra sýra dizilirler odaya
bir gariplik düþer yanan baðrýma
hüzün kaplar her bir hücremi sonra
tarihimi yudumlar Anadolu’m kokarým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.