AsyaGülgünÖzkan//
Fotoðraf: Oktay Bingöl
,,,
ulu ceviz aðacý boyuna durmuþ bekleyiþler
oturup bölüþmek sofra kararýnca
geceden sabaha susuzluktan çatlayan dudaklar
umuda kapanan avuçlarca
daha ne anlatayým..
sabýr tasýnda
naif bir kadýn tarafýndan sunulmuþ
ömürden düþen ses hüznü... kan katýlýr bu yolculuðun akýþýna
katýla katýla
içre içre çeker beden tini...
ve körfezin kadýný
ve körfeze vuran ay ýþýðý tanýklýk edecek bu suskunluða...
bilecek…
/
ses geldi
geçti baþtanbaþa
çekildi tüm mevsimlerden…kýþ bir ömre bu denli bastýrmadý hiç
kar yaðmadý hiçbir nefese böyle
en sýcak kucaklar
bu kadar köþe bucak saklanmadý
uyuþuk kumsallar hiç bu denli beklemedi aþýklarýný
kefenini yýrtan bakýþlarla yeni gün doðumunu özlemedi
bir daha göz pencereleri
fýrtýna sessizliðine bürünmedi böylesine
hiçbir rüzgar hiç bu kadar...böylesine...
/
biz gittik azdan evvel uz…evet
ne kendimizden
ne gittiklerimizden
kalamadýklarýmýz kaldý es
hisler bir is… ömür perdede sis… ömür pes
dil allâme...
…en çok sensin aþk
yalnýzlýðýmýn kalabalýðý
her köþenin baþý
biten yolun
çýkmaz sokaðýn
adý sen
bana arta kalan
artýk
sen
/ bana kalan
artýk
sen
ve sýzar göz penceresinden bir avuç akýþý güzel... göz seyirmesiyle küs sese sar
al beni/ ne yaparsan yap...kal...
bu þehirde
camlara vuran rüzgar bile unutmak için çýldýrýyor umudunu
hiçbir mutluluk eski tadýnda deðil..... ilkkez
uðruyorum bu kýyýya,
çözüldüðüm þehirlerden…sessiz vurgunlar
izliyor bendeki sesi,
farkýndalýðým
kendime çalmamdandýr
güneþi kovalarca... karanlýk kýyýlarda
baþka bir þehirde
baþka bir gece balkonundan izliyordur
baþka bir kadýn
eskiyen ellerinden akan yýldýzlarla
rüzgarý çýldýrmýþ bir þehri....
/
/ kaçmak istersin
bazen kendinden, öyle ki sen…
sen deðilsindir ondan baþka...
gelip oturmuþtur düþüncenin tam ortasýna,
düþlerini yýkar elleriyle...
senden geri kalan,
hüznün okþadýðý bir kadýn sesinin týnýsý
sana yaban olan ellerindir
bilmek istemezsin artýk baþkaca hiçbirþeyi...
halbuki gitmiþti deðil mi, bitmiþti oysaki…
/… daha çok zaman bekleyeceðiz
ne uzak ne yakýnken
vakit hiçbirþeydir artýk
boþalan þarap bardaðýnda
bir dudak payýndaki (b) iz
azýcýk eþ düþecek siz yüreðimizdeki acýya…
yaðmurun býraktýðý hüzün
ýslanacak gözlerimizde …uzak bekleyiþler
vedalar
ellerimizdeki ateþ böcekleri
büyüyecek gölgelerimiz
yol ayrýmlarýnda
susmalýyým kalarak
gitmelerimin içinde içime son noktayý koymadan...
sessizliðin gürültüsüydü belki de en korktuðum....
kendimden notlarla d/ üþüyor içim..
daha ne kadar, ne anlatayým…
hiç…te bu kadar…
,,,