Bazen çok yoðun yaþýyorum hayatý… Bir þarki bile aðlamaklý yapýyor beni. Ya da bir Hayat Hikayesinin kahramaný oluyorum hemen…
Bazen Ruhum çýlgýn bir Nehrin sularý gibi akmakta, bazen de bir göl gibi sakin sularda gezmekte… Hayatý çekilmez,anlamsýz kýlan, takýlýp kaldýðým ve beni ürküten çok þey var aslýnda…
Ama hatýrlýyorum…
Bir yanardað insaný korkutsa da biliyorum, cennetten kopma krater göllerini… altýnda yaþattýðý doðaya olan nefrete inat, dýþa vurduðu güzelliði…
”Biliyorum, Her zorun ardýndan gelen, bir þeyleri baþarmanýn tadýna doyulmaz tebessümünü”
Bazen sobanýn arkasýna çekiliyorum, kulaðýma fýsýldanan hikâyeleri dinliyorum Ve beni anlatiyor, beni; gülüyorum.
"Hayat aslýnda beni ne de güzel anlatýyor".
Ve diyor ki:
Eðme boynunu hiçbir þeye , Seni alýp götürmeye çalýþan azgýn sulara! Solmayasýn diye seni avucumun içinde tutuyorum, Benim topraðýmda yeþerdin, benim topraðýmda güzelsin ve orada kalmalýsýn… Korkma, titreme, sakinleþ. Buradayým,yanýndayým,en yakýnýndayým, seni sarýyorum. Bugünde,yarýnda,ondan sonrada!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanife Bayazıt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.