ANNEMLE BİR KIŞ GÜNÜ

Hatýrlýyormusun ANNE
Ben hiç unutmadým
Soðuk ve fýrtnalý bir kýþ günü
davar gütmeye gitmiþtik

Ellerim üþüyor ve titriyordum
Ateþ yakmamýz gerekiyordu
Ve sadece iki kibrit çöpümüz vardý
Bir yakabilsek þanslý sayacaktýk kendimizi

Bir ardýç aðacýnýn altýnda
Biriktirdiðimiz çalý çýrpýyý tutuþtururken
Bir damla suya yenik düþmüþtü ilk kibrit çöpü

Ve ben üþümeye devam ediyordum
O ateþin yanmasý gerekiyordu ama olmadý
Çünkü rüzgar son kibriti de söndürmüþtü

Ellerimi avuçlarýna alýp ýsýtmak istiyordun
Ve baþarmýþtýn fakat sen üþüyordun be anne
Çünkü yanýnda senin annen yoktu.

Yýrtýk ayakkabýma karlar girmiþ çorabým ýslanmýþtý
Çorapsýz kalmak pahasýna
kendi çoraplarýný bana giydirmiþtin
O gün ben
Ellerim sýcak ve kuru çoraplarla gelmiþtim eve.
Senin çorapsýz kalmandan utanarak

O son utanýþým oldu ama ANNE
Kendi elimi kendim ýsýtmayý
Kendi çorabýmý almayý kafama koymuþtum
Ve çok kýþlar gördüm güzel ANNEM
Hiçbir kýþ beni senin yokluðun kadar üþütmedi.

Çok baharlar gördüm
Hiçbir çiçek senden güzel olmadý
Ve çok ateþler yaktým ANNE
Hiçbir ateþ
Ama hiçbir ateþ senin sýcaklýðýný vermedi ANNE
vermedi vermedi.

Ahmet Þener


Sosyal Medyada Paylaşın: