ÇARŞAMBA PAZARINDA KAYBOLAN ÇOCUK

1.

Sabah erken,
Ýnmiþler köyden þehre.
Bir hafta sonra, bayram var diye.
Annenin elinde, saf yoksulluk kokan,
Akþamdan yazdýðý, yedi kalem liste.
Babasý mermer ocaðýnda iþçi,
Kör olsun þu garibanlýðýn gözü.
Elde avuçta yok iþte…

Anne kýzýna,
Bayramlýk pazarlýðý ederken,
Gömlekçi Erkan ile.
Dalmýþ kadýncaðýz.
Tutmamýþ, evdeki hesap,
Pazardakine.
Neyse…

2.

Sokaktan geçerken,
Baktým, bir kadýn aðlýyor.
Feryat ediyor.
Çocuðum yok diye.
Çevirmiþler etrafýný,
Biz çok severiz, aðlayanlarý izlemeyi.
O an aklýma düþtü,
Aradým Zabýta Ali’yi.
Bir ilan geçti,
Dinleyen yok beni,
Teselli ver semde.

( Yirmi dakika sonra)

3.

Elinde bir deðnek,
Sýrtýnda solmuþ pembe kazak.
Sýrýtýr beyaz pabuçlarý,
Sandým ki yalýn ayak.
Sordum adýn ne? Sevda.
Annem babam yok diyor,
Adlarýný unutmuþ telaþla.
Gözlerinde yaþ boncuk boncuk,
Hem masum, hem ürkek,
Çarþamba pazarýnda,
Kaybolan çocuk.

( Çek Halil Ýbrahim çek. Bir mutluluk resmi çek. )


4.

Þimdi;
Bulunmayan çocuklar,
Mýsralarýma koðuþlaþýr.
Demli çayým gibi tükettiðim,
Boþ bardaktan bakar,
Çocuksu düþlerim.
Tütün kokusunda boðulurken,
Ayaðým da ki kot, sýrtýmda ki gocuk.
Sen gül be, gül çocuk,
Beni boþ ver.

Ben,
Kaybolupta bulunamayan,
Çocuklar için, aðlayacaðým...







Sosyal Medyada Paylaşın: