-Başlıksız-

Bir “yýldýrým” gibi düþerdin sessizce
Havai fiþekler gibi canýmý yakardý görüntün
Patlardý kalbimde sonra hiç duyamadýðým gürültün
Mahsun ve mutlak sessizliðinle
Bir þeyler anlatmak isteyen bir dilsizdin.
Niye, hiç sesini duymadým?
Peki, neden bir sözünü hatýrlamam?
Sen, sadece görüntülerden taþan bir “sel”
Sen, eski dilde bir bulmaca sorusu
Bulamadýðým cevaplar içinde ben boðulurdum.
Bizi ilk ve son kez;
Bu kadar yakýn;
Biraraya getiren bir listede;
Birbirini takip eden iki sayýyýz artýk
Rastgele bir anlamsýzlýkta;
Ne garip?
Sonsuza dek ayrýlamayacaðýz.
O sayýya usulca bir kez dokun
Tarifsiz ürpertiler,
Ama her þeye raðmen güzel
Hýrçýn hatýralarla avunursun.
Benden önce Sen,
Senden sonra Ben,
Yok olan birer baþak tanesinden;
Bereketli mahsuller olarak çoðalacaðýz
Ve baþkalarýnýn kalplerinde yaþayacaðýz.
Yok olarak var olmak; Fakat piþmanlýkla
Çok geçte olsa teselli olamamanýn itirafýyla
Asla kaybetmekten korkma ve unutma;
Katillerinin ismi bile bilinmiyor ama
Spartaküs hatýrlanýyor hala.
er.ozcan, Ankara 1987

Sosyal Medyada Paylaşın:

er.ozcan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

-Başlıksız-