149.KARTAL HKYS-3 (SEN KARTALSIN)
Kuþlarýn þahý kartal, sörf yaparken göklerde
Havuzlu bir villa ve bir kafes görür yerde
Pike yaparak konar, karþýsýna kafesin
Sonra neler mi olur?.. Merak eden dinlesin…
Kartal der ki kafeste yaþayan minik kuþa;
“-Gel seni kurtarayým, eresin kurtuluþa
Artýk yaþa özgürce, benimle birlik uç ta;
Sona ersin esaret, sen bir kuþsun sonuçta…”
Þöyle cevap veriyor, minik kuþ içtenlikle;
“- Ben sizinle gelemem, unutun kesinlikle…
Ben burada mutluyum, sahibim bakar bana,
Hem ben uçma bilmem ki, uyamam asla sana…”
Kartal der ki bu sefer; “- elbette senin karar,
Ama uçmak baþka þey, esaret akla zarar
Nasýl desem!.. sevinçle, özgürce kanat açmak
Ýnan deðer her þeye, göklerde öyle uçmak
Hem sana öðretirim, uçmayý elbette ki…
Sen bir kuþsun, kuþ için göklerde uçmak ne ki!..”
Ve kartal devam eder, anlatmaya gökleri
Bir bir sayarak över, türlü güzellikleri
Minik kuþ dayanamaz, merakýndan “-peki!.. der
Kartal açar kafesi, kuþu alarak gider
Çok yüksek bir zirveye götürür minik kuþu
Gördüðü manzaradan, kaplar farklý bir huþu
Kartal baþlar ilk derse; “kanadý açacaksýn,
Sonra tekrar kapatýp, böylece uçacaksýn…”
Ders dinlerken minik kuþ, gözleri ufka dalar
Muhteþem bir manzara, rüzgar tüyleri yalar
Tam bu esnada iþte, tuhaflýk oluverir
Bizim kuþ kendisini boþlukta buluverir
Kartal iter arkadan kuþ düþer uçuruma
Þimdi neler olacak hele bakýn duruma
Ýlk ders gelir aklýna, kanadýný açar kuþ
Sonra tekrar kapatýr, böylece baþlar uçuþ
Bundan sonra ikisi beraber uçarlar hep
Rabbim kuþa uçmayý, kartalý kýlmýþ sebep
Yýllar geçer aradan, birlikte uçarlarken
Bir gün göl kenarýnda, tam da su içerlerken
Gölün yüzeyi sanki ayna gibi aks yapar
Bakarlar ki suda tam iki tane kartal var
Meðerse kartal imiþ bu minik kuþ aslýnda
Þimdi yetiþkin olmuþ, kartal olma faslýnda
Yaþlý kartal gelince, pir-i fâni yaþýna
Ölür ve genç kartalsa kalýr yalnýz baþýna
O da bir gün uçarken gökyüzünde gönlünce
Havuzlu bir villa ve birde kafes görünce
Þöyle bir pike yapar, konar kafes yanýna
Hemen girmeye baþlar minik kuþun kanýna…
…
Evet dostlar aslýnda, çoðumuz kartalýz biz
Kendi kafesimizde, mahkumuz hapisteyiz…
Geni kartal olanýn, yüreði durulur mu?
Göklerde uçmak varken kafeste durulur mu?..
Ama tercih sizindir; “ya özgürlük, ya kafes!..”
Zaten hayat geçici, sayýlý elbet nefes
Var kendinin farkýna, sen aslýnda “Kartal”sýn
Kendini kuþ sananlar, býrak kafeste kalsýn…
Kadir Çetin 05.12.08 Nazilli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.