-Başlıksız-

Gözlerinin ziftine yapýþtý,
Bana bir numara bol gelen ayakkabýlarým.
Çekip alsam ayaklarýmý,
Biliyorum, yalýnayak kalacaðým.
Gözlerinin kara çalýlarýna takýlýp bu kez,
Kanayan ayaklarýma bakacaðým.
Kanasýn ayaklarým, kanasýn!
Ama, olmaz ki.
Ellerimle, kestiðin sevgimin atardamarýný tutmaktayým.
Allah’ým!
Kan. Kan, ellerimde, yüreðimde.
Nasýl sevgiyse bu, duygularýn ta ötesinde.
Bir gayret, bir gayret,
Çýkardým ayakkabýlarýmý.
Zift karasý gözbebeklerinden çýktým.
O ne? Bu kez de;
Sararmýþ gözlerinin buz beyazýndayým.
Kýzýl ormanlar gibi göz damarlarýn.
Acýdý, acýdý umuda hasret ayaklarým.
Güneþin ellerinden aldým,
Astýðým yüreðimi,
Kurumuþ.
Ellerim de kuru.
Gözlerim ýslak ama,
Onlarý asamadým.
Çünkü ben,
Seni göremediðim an,
Bil ki yaþamadým.
Sosyal Medyada Paylaşın: