ARZUHALCİ

Daha gün ýþýmadan,
Kalkardý arzuhalci Remzi,
Abdestini alýr, kýlardý namazýný,
Yol üstünden bir fýrýndan,
Alýrdý parasý yettiðince simit,
Sabahçý kahvesine varýrdý,
Kahveci uyandýrýrdý teker teker,
Yuvasýz kimseleri, daldýðý uykudan,
Remzi üzülürdü bu duruma,
Dünya hali derdi, ne dese yalan,
Garson býrakýrdý çayý masaya,
Yudumlardý çayýný aðýrdan,
Sonra tutardý dükkanýn yolunu,
Duayla açardý her zaman,
Halinden anlayaný yoktu.
Vefa görmedi,
Ne kardeþten, ne dosttan,
Geçerdi daktilonun baþýna,
Beklerken düþünürdü halini,
Ölmekten korkmazdý,
Ölüm Mevla’nýn emri,
Yalnýzlýktan korkardý en çok,
Kimi zaman çýkardý ekmek parasý,
Çoðu zaman içinde, yok.
Þükretmesini bilen bir adamdý.
Kimler gelmezdi ki kapýsýna,
Boþanma davam var diye,
Yaz arzuhalci dayý, iyi yaz,
Dava uzamasýn ikinci celseye,
Kiminin davasý çocuk velayeti,
Bir kadýn feryat figanlarda,
Yalvar yakar yaz dedi,
Býrakmasýnlar yavrumu babasýna,
Nasýl üzülürdü bir bilseniz,
Mesut olsun isterdi ademoðlu,
Yapmayýn etmeyin derdi bazen,
Kimilerini ayýrmadan birleþtirdiði de oldu.
Mutlu sayardý kendini, böyle olunca,
Derdi biterdi, yalnýzlýðýný unuturdu.
Aklýna getiren romatizmalarý olmasa,
O kalabalýk sayardý kendini,
Yalnýzlýðý çökerdi yine akþam olunca,
Yoktu evde yolunu bekleyeni,
Efkar daðýtsýn diye,
Açardý babadan kalma radyosunu,
Ajanslarý dinlerdi her saat baþý,
Hele de oynak bir türkü çalsa,
Ne baþý aðrýrdý, o zaman,
Ne de azardý romatizmalarý,
Aç kalsa ne, alýþmýþtý zaten,
Yeter ki olmasýn milletin davasý,
Bir gün hiç kalkamadý yataðýndan,
Azmýþtý, kýran giresice aðrýlarý,
Ne yokluðunu bilen oldu.
Ne halini soran,
Ne de çalan biri kapýsýný,
Anladý ki son demdir kendi için,
Azrail’e arzuhalini anlatma vakti,
Öðleyin yokluðunu fark eden mi oldu.
Selasý bir camiden verildi.

BAKÝ EVKARALI
Sosyal Medyada Paylaşın: